Rijke stinkers

Toen ik gisteren probeerde mijn motor netjes op de drukke(!) parkeerplaats bij de Albert Heyn te zetten, zag ik in mijn rechter ooghoek nog net een grote zwarte silhouet opduiken. Snel remde ik en tot mijn verbazing parkeerde er een grote zwarte BMW X5 (zo’n “aso” SUV) in het parkeervlak waar ik toch echt eerst bij was. Ik zal er wat onnozel bij hebben gestaan toen er een blonde mevrouw van rond de 35 met een grote zonnebril nogal wat gepikeerd uitstapte en zei: “Brommers zou je ook wel op het trottoir kunnen zetten hè?

Nogal overrompeld zei ik zoiets van “ooow…ja”. Maar eenmaal in de winkel heb ik toch even in mijzelf wat mondigere woorden gebruikt. “Het is gjin brommer bliksem...”

Dit mens, met haar grote zonnebril en geblondeerde gevel, in een door haar vreemdgaande advocaat waar ze mee gehuwd is betaalde ASO-bak, paradeerde ook nog steeds met haar strakgetrokken reet door de Appie. “Harrejasses” is dan het juiste woord op het juiste moment. Mijn beppe zou zeggen: “Die rint as een stoaterske hoanne werd de sturt ôfsketten is mei in oaljekoek.” Maar dit terzijde.

Nu ben ik vorig jaar een dag of 2 in een land geweest waar het wemelt van zulke types. Monaco.
De “rust-oase” voor de rijke jetset van Europa. Na een jaar hard werken wordt er in Monaco even lekker vakantie gevierd.

In onze Peugeot 206 1.6 SDI met 15 inch plastic wieldoppen waren wij natuurlijk veel bekijks. Op een negatieve manier dan. Want wil je op een positieve manier opvallen, dan moet je toch echt de Ferrari F50 hebben. Of een Bentley. De goedkoopste huizen vindt je niet onder de miljoen euro. Jachten zo groot als huizen liggen aan de kades. De koffie op het terras is net zo duur als een flesje Chanel nr. 5 in Nederland. Het enige wat je in Monaco voor een tientje kunt kopen is een treinticket naar Frankrijk.

Voor de rest is alles wat je hoort over Monaco waar. Vieze, dikke, donkergetinte mannen die het gemaakt hebben liggen op het strand waar de adembenemend strakke vrouwen vrolijk ronddartelen. Grijze mannen die vanaf hun appartement met de Bentley 200 meter rijden naar het privé strand en hun vrouw/vriendin nog even bij de liposuctie-kliniek dumpen zodat ze weer in hun Prada-badpakje passen. Zien en vooral gezien worden, daar draait het om.

’s Nachts gaat het gezien worden door in de bars en nachtclubs. Ik heb nog nooit zoveel plastic gezichten gezien. Het kon ook een “Tupperware-party” genoemd worden. Met zo’n gezicht kun je je brood een week vers houden. Honderd keer liever een dorpsfeest in Hantum, Holwerd of Marrum! Daar glimmen de gezichten ook, maar dan van bier.

Wat een poppenkast, dat Monaco. Maar natuurlijk wel leuk om er eens een keer rond te hebben gelopen. Op de terugweg naar de camping kwamen we om 10 uur 's avonds ergens in de middle of nowhere door een klein mooi typisch dorpje in de Ardèche met drie winkeltjes en een pleintje met een terras vol mensen. Welke mensen zouden zich nu rijker voelen...