Good Ol' Times {part 1}

Nu Tabeko (zonder mij) naar Oklahoma is vertrokken en hij daar (zonder mij) aan een nieuwe episode van "MT in the USA" werkt (zonder mij), moet ik het(zonder Tabeko) nog maar even een jaartje doen met de bijna bodemloze put van avonturen uit de vorige episode, 2004.

Het lijkt mij dan ook niet meer dan gepast om zo nu en dan eens even te grabbelen uit deze ton van verhalen. Vandaag komt aan bod:

"Het weekend dat wij ons nog lang zullen herinneren, nummer 5".
(Met de kat op stap)

..Nog steeds heet . Ben benieuwd wanneer het es gewoon 30°C wordt.. daar zijn we wel aan toe...

Zaterdagavond vonden we het welles tijd om naar een echte club te gaan i.p.v. de feesten hier in Yorkshire. Daar krijg je op het laatst ook wel genoeg van. We vroegen wat rond en er was wel animo voor. In ieder geval gingen Laila, Rebecca en Sabrina mee (Duitsers) en ook nog 2 Oostenrijkse mokkels. Omdat dat niet allemaal in 1 auto paste gingen Tabeko en ik in onze eigen Bravada naar de City. Sabrina wist de weg wel naar de club, die in downtown Oklahoma city is, en dat is al gauw 20 minuten tot 30 minuten rijden. Nu moet ik even uitweiden over Sabrina. Die wordt door ons ook "de kat" genoemd, omdat ze nogal een dood grijs bosje haar op haar hoofd heeft. Dat deed Tabeko aan de kat van zijn buren denken ofzo. Maar goed..

Op 1 of andere manier begonnen Tabeko en ik zonder dat we het van elkaar wisten wat eten en drinken mee te sprokkelen. Bleek een goeie keus want als (sommige) vrouwen zeggen dat ze de weg weten, dan weet je het wel. Wij naar Oklahoma city.. Het eerste gedeelte ging voorspoedig, maar al gauw begon Sabrina vreemde afslagen te nemen en opeens zaten we aan de andere kant van de snelweg weer op de weg naar Norman. "Lit mar", zei Tabeko (die achter het stuur zat) "we hawwe de m&m´s mei.."

Na 10 minuten zaten we eindelijk op de eindeloze grote ring van Oklahoma city. Na 20 minuten te hebben gereden (we zouden er eigenlijk al kunnen zijn) zien we Sabrina gelukkig tijdig een afrit in slaan. Weeeer zaten we nu op de weg terug. Nog geen minuut later kreeg ik het gevoel dat ze weer wilde afslaan. Ik zei tegen Tabeko: "Let op, want ze gaat zometeen weer".
Maar tot 30 meter voor de afslag was er niets aan de hand en Tabeko reed dan ook gewoon 70 miles/per uur. Totdat die kat plotseling op het allerlaatste moment toch de afslag neemt en zó door de bocht vliegt dat de velgen aan de linkerkant van de auto rechtdoor Highway 128a opvliegen. In een vloeiende beweging scheurt Tabeko er achteraan en hilariteit, paniek en onbegrip ontmoeten elkaar in de auto: "Goooooodver, wat een mongooooooooln! Der omhinne!! We matte der omhinne!!!" Dus wij het gas in trappen en proberen met gevaar voor eigen leven om de auto heen te rijden. Terwijl hij dat deed probeerde ik met heel veel handen en voeten een stel niets vermoedende Duitsers wijs te maken dat het zo echt niet langer kon. Na een paar veelzeggende gebaren, kregen ze in de gaten dat ze achter ons aan moesten rijden. Om bij te komen gingen we eerst even naar een parkeer terreintje aan de rand van de snelweg om hun duidelijk te maken dat ze óns nu moesten gaan volgen en dat hun auto 50 dollar in waarde was gedaald omdat 2 velgen ergens op Highway 128a rond rolden. Geloof het of niet, binnen 10 minuten stonden we op het parkeerterrein naast de club. "Hehe", zei Tabeko, "eindelijk feesten.." Komt Laila naar ons toe met de vraag of wij ook wisten waar haar paspoort en geld én creditcard was. Tuuuuuurlijk, die hebben wij toch!! Kwijt dus… “dy sit der raar yn”, zeiden we tegen elkaar. Zonder paspoort kom je er niet in en zit je ook diep in de shit met je visum enzo.

"Misschien nog op het parkeerterrein", zei ik tegen Tabeko, "want daar moest ze er uit om een filtertje te roken". Wij weer terug naar het parkeerterrein en ja hoor! Daar lag ie nog op de grond, met alles der nog in. Dus na 20 minuten konden we eindelijk de club in, daarna barstte het feest los..