De wereld is in de ban van het broeikaseffect. De hype wordt geleidt door de, nu zeker, wereldberoemde Al Gore, die met zijn film ‘An Inconvenient Truth’ de mensheid wil wakker schudden. Ik moet eerlijk bekennen, ik heb de film (nog) niet gezien. Gore zal vast sterke argumenten hebben voor zijn standpunt (het broeikaseffect wordt louter veroorzaakt door de mens en daar moeten we wat aan doen voordat het te laat is), maar toch ben ik het niet met hem eens.
Ik was van plan zijn standpunt onderuit te halen door allerlei dubieuze onderzoeken erbij te halen die zijn verhaal kunnen weerleggen, totdat ik iets hypocriets ontdekte aan onze grote milieuvriend en zijn volgelingen.
Wat blijkt namelijk? Al Gore mag dan wel heel hard roepen dat we onze wereld de vernieling in helpen, hij helpt nog het hardst mee om dit te bewerkstelligen! Zijn huis (een kast van een huis overigens..) verbruikt per jaar 220.800 kwH aan elektriciteit! Ter vergelijking, ik doe het met 3.200 kwH… In 2006 heeft de beste man een compleet (modaal) jaarsalaris betaald aan gas en elektra.. En vervolgens hard roepen dat we zuinig moeten omgaan met onze natuurlijke hulpbronnen.
Zijn vriendjes kunnen er ook wat van! Coolclimate.nu, een verzameling BN’ers die volgens eigen zeggen erg begaan zijn met het milieu, rijden rond in de meest energieslurpende auto’s van dit moment:
Simone Kleinsma, rijdt het komende halfjaar in een luxe Chrysler PT Cruiser tijdens de tournee van het toneelstuk 'Aan het einde van de Regenboog'.
Femke Halsema, rijdt in een Toyota Hybride. Deze hybride auto is in het gebruik milieuvriendelijk, maar het produceren van de accu's is zeer milieubelastend. Aan het eind van de levenscyclus van de auto moeten deze accu's, die onder meer bestaan uit zware metalen en accuzuur, weer worden afgebroken en ook dat is zeer schadelijk voor het milieu.
Harry de Winter, rijdt volgens zijn secretaresse in een 'grote Amerikaan'.
Beau van Erven Dorens, rijdt een zwarte Jaguar XJS coupé uit 1989, haalt een topsnelheid van 260 kilometer per uur.
Khalid Boulahrouz, profvoetballer, rijdt een Bentley Continental GT. De voetballer werd vorig jaar door bondscoach Marco van Basten uit de basis gezet, naar verluidt omdat hij met zijn Bentley naar het trainingsveld kwam. Van Basten vond dat 'filmsterrengedrag'. De auto rijdt 1 op 6.
Do as I say, not as I do..
woensdag 25 juli 2007
donderdag 19 juli 2007
Gierigheid der nederlanden
Gister stond ik weer eens versteld van mezelf. Tidia en ik hadden een film gehuurd. Hip via de UPC Mediabox. Alleen al het uitzoeken is leuk. Wat op de knopjes drukken, wat previews kijken en dan de keuze maken voor die ene film. In dit geval was "Waist Deep" de gelukkige. Een film over een vrijgekomen gangmember die zijn zoontje kwijt is en hem uit de handen van een andere punk-ass gangmember moet redden. Werkelijk waar vanaf de eerste minuut was het grootst mogelijke bagger die ik ooit heb gezien.
De definitie van een goede film is voor mij dat ik de aftiteling ademloos uitkijk om vervolgens drie keer te knipperen, in te ademen en “damn” te zeggen terwijl ik mijn halflauwe niet aangeraakte biertje door de gootsteen giet/schenk (doorhalen wat niet van toepassing is).
Bij het zien van de aftiteling van “Waist deep” kregen Tidia en ik proestend de slappe lach. Wat een bagger.
Dit blogje heeft niet het doel om Waist Deep af te kraken maar het aangehaalde voorbeeld demonstreert in mijn ogen heel goed hoe gierig wij met z’n allen zijn. Of nouja, hoe gierig ík met z’n allen ben. Zoals ik al zei werd ik vanaf de eerste minuut niet geboeid maar het is geen seconde in mij opgekomen om de hippe mediabox uit te zetten, ik had verdorie voor die bagger betaald, nu zal ik het uitkijken ook.
En ik betrap me wel vaker op dat soort dingen. Ik heb zin in iets, betaal ervoor, vind er vervolgens niks aan maar maak het wel af… Anders is het zonde van het geld.
Belachelijk als je er bij nadenkt dat ik dat geld in de eerste plaats uitgegeven had om me te vermaken, terwijl ik dat gister 2 uur lang absoluut niet gedaan heb, integendeel.
Even naar de mac, honger.
"Supersize bigmac menu, huge ass cola, 2 fritesaus en een bbq-saus alsjeblieft, kan ik pinnen?"
Na de patat en een helft van de bigmac zit ik vol. Hoef niet meer. Om nog maar niet te spreken van de driekwart liter cola die in mijn beker is blijven staan. Ik eet en drink meestal toch door tot ik echt niet meer kan (soms krijg ik het op en ben ik trots, go wiebe). Vervolgens ben ik 2 uur lang halfmisselijk door een veel te volle maag maar: Maar ik heb mijn hele 6,95 opgegeten!!
Ik vind het vrij doelloos en weet zeker dat ik niet de enige ben die dit soort dingen doet.
Voortaan zet ik in ieder geval onder de film om de tien minuten de kookwekker, als ie gaat moet ik mezelf hardop vragen:” Vind je het leuk?”. Zo nee, geef een schop tegen de mediabox.
dinsdag 17 juli 2007
Blond op zijn retour...
Na het akkefietje met de blonde mevrouw van laatst (lees: Rijke stinkers) bedacht ik me dat ik eerder eens een stukje had gelezen over blonde vrouwen.
Blonde vrouwen zijn typisch Europees. In Azië en Afrika kom je geen blond vrouwelijk schepsel voorbij. En Amerikanen, Russen en Australiërs zijn van Europese afkomst, 1 pot nat.
Waarom zijn hier dan toch blonde vrouwen, vroegen onderzoekers zich af.
Toen in de prehistorie de mannelijke helft van een stam of nederzetting het oerinstinct letterlijk nam en ging jagen, bleven de vrouwen vaak achter. De jagers kwamen redelijk vaak tot vaak niet terug omdat ze omkwamen tijdens de jacht. De achtergebleven vrouwen vormden dus op het laatst een meerderheid in die stammen of nederzettingen (voor de overgebleven mannen het paradijs natuurlijk). Zo ontstond er hevige concurrentie in deze gemeenschappen. De vrouwen moesten zich onderscheidden van de rest. Blonde vrouwen "doken op". Deze waren natuurlijk uitzonderlijk en wat doe je als man als je kunt kiezen tussen 50 donker harige chicks of 1 blonde? Juist... Met de blonde de grot in natuurlijk!
Blonde vrouwen waren populairder om mee te vermenigvuldigen en dus groeide hun aantal snel in aantal. Jammer genoeg groeide het aantal hersencellen niet mee, maar dit terzijde.
Vandaar dat er in westerse landen nogal wat blonde mevrouwen rondlopen. Niks mis mee natuurlijk. Blond kijk je altijd na, is gewoon zo.
Probleem is dat blond uitsterft. Volgens de onderzoekers hoeven de dames zich niet meer echt te onderscheiden, omdat de heren hedendaags veiligere bezigheden hebben dan jagen.
Dat wordt dus extra nakijken voor de mannen die geen blonde vriendin of vrouw hebben, want straks zijn ze er helemaal niet meer.
Blonde vrouwen zijn typisch Europees. In Azië en Afrika kom je geen blond vrouwelijk schepsel voorbij. En Amerikanen, Russen en Australiërs zijn van Europese afkomst, 1 pot nat.
Waarom zijn hier dan toch blonde vrouwen, vroegen onderzoekers zich af.
Toen in de prehistorie de mannelijke helft van een stam of nederzetting het oerinstinct letterlijk nam en ging jagen, bleven de vrouwen vaak achter. De jagers kwamen redelijk vaak tot vaak niet terug omdat ze omkwamen tijdens de jacht. De achtergebleven vrouwen vormden dus op het laatst een meerderheid in die stammen of nederzettingen (voor de overgebleven mannen het paradijs natuurlijk). Zo ontstond er hevige concurrentie in deze gemeenschappen. De vrouwen moesten zich onderscheidden van de rest. Blonde vrouwen "doken op". Deze waren natuurlijk uitzonderlijk en wat doe je als man als je kunt kiezen tussen 50 donker harige chicks of 1 blonde? Juist... Met de blonde de grot in natuurlijk!
Blonde vrouwen waren populairder om mee te vermenigvuldigen en dus groeide hun aantal snel in aantal. Jammer genoeg groeide het aantal hersencellen niet mee, maar dit terzijde.
Vandaar dat er in westerse landen nogal wat blonde mevrouwen rondlopen. Niks mis mee natuurlijk. Blond kijk je altijd na, is gewoon zo.
Probleem is dat blond uitsterft. Volgens de onderzoekers hoeven de dames zich niet meer echt te onderscheiden, omdat de heren hedendaags veiligere bezigheden hebben dan jagen.
Dat wordt dus extra nakijken voor de mannen die geen blonde vriendin of vrouw hebben, want straks zijn ze er helemaal niet meer.
maandag 9 juli 2007
Foutje, bedankt!
Waar gehakt wordt, vallen spaanders. Mensen maken nu eenmaal fouten, ook in de medische wereld. Het lullige is alleen dat het daar mensenlevens betreft, terwijl ik in het ergste geval een typfout kan maken.
Waar gaat het om? Uit een rapport van de Orde van Medisch Specialisten (OMS) blijkt dat één op de 24 sterfgevallen te wijten is aan een vermijdbare medische fout. Dit komt neer op pak ‘m beet 2000 mensen die onnodig sterven, en dat ieder jaar weer! Volgens de onderzoekers sterven vooral oudere patiënten die complexe zorg nodig hebben in het ziekenhuis. Bij deze groep komt onbedoelde schade vaker voor. Er wordt ook vaak meer risico genomen om hun levens te redden. Daarnaast komen verwijtbare fouten vaker voor bij slecht bijgehouden patiëntendossiers (klinkt logisch).
De Orde komt nu met een tienpuntenplan met als doel menselijke fouten zoveel mogelijk te voorkomen en de medische missers met de helft omlaag brengen. Hierin staat onder andere dat patiëntendossiers nauwkeuriger bijgehouden moeten worden en dat complicaties beter moeten worden geregistreerd en vaker moeten worden besproken. Daarnaast moeten toekomstige medische fouten eerder bekend worden gemaakt, om de doofpotcultuur uit te roeien.
Dit klinkt allemaal heel mooi, en natuurlijk verwachten we allemaal goeie, toegankelijke en inzichtelijke zorgverlening in Nederland. Maar zoals de titel al aangeeft: een foutje is snel gemaakt.
Waar gaat het om? Uit een rapport van de Orde van Medisch Specialisten (OMS) blijkt dat één op de 24 sterfgevallen te wijten is aan een vermijdbare medische fout. Dit komt neer op pak ‘m beet 2000 mensen die onnodig sterven, en dat ieder jaar weer! Volgens de onderzoekers sterven vooral oudere patiënten die complexe zorg nodig hebben in het ziekenhuis. Bij deze groep komt onbedoelde schade vaker voor. Er wordt ook vaak meer risico genomen om hun levens te redden. Daarnaast komen verwijtbare fouten vaker voor bij slecht bijgehouden patiëntendossiers (klinkt logisch).
De Orde komt nu met een tienpuntenplan met als doel menselijke fouten zoveel mogelijk te voorkomen en de medische missers met de helft omlaag brengen. Hierin staat onder andere dat patiëntendossiers nauwkeuriger bijgehouden moeten worden en dat complicaties beter moeten worden geregistreerd en vaker moeten worden besproken. Daarnaast moeten toekomstige medische fouten eerder bekend worden gemaakt, om de doofpotcultuur uit te roeien.
Dit klinkt allemaal heel mooi, en natuurlijk verwachten we allemaal goeie, toegankelijke en inzichtelijke zorgverlening in Nederland. Maar zoals de titel al aangeeft: een foutje is snel gemaakt.
zondag 8 juli 2007
John Lennon
Zou het niet prachtig zijn om eens even in de toekomst te kunnen kijken? Gewoon even checken hoe die ene belangrijke beslissing die je op het punt staat te maken uitpakt. Om hem dan vervolgens met een gerust hart wel of niet te maken. Even makkelijk zou het zijn als je een stukje terug kon in je leven. Om die ene keer dat je kotsend uit de hully gully kwam toch niet eerst een suikerspin naar binnen te werken.
Maar toch intrigeert het me. En blijkbaar veel meer mensen anders was het voor de meneren in Hollywood ook niet zo’n gewild thema. Films als Back to the Future, the Timemachine, the Butterfly effect en nu dus ook Déjàvu ontlenen er hun plot aan. Nu is de Michael J. Fox klassieker natuurlijk psychologisch niet erg interessant (heb m trouwens wel 5 keer gezien in mijn pre-puberjaren) maar met name the Butterfly effect heeft me toentertijd wel echt aan het denken gezet. Net als Déjàvu is het thema van deze film dat je wanneer je een klein dingetje in het verleden verandert, de hele wereld om dat ene dingetje heen verandert.
Je huidige werk bijvoorbeeld. Hoe ben je daar terecht gekomen? Heeft iemand je er op gewezen dat de functie er was, André bijvoorbeeld? Heeft iemand je gestimuleerd om er wat mee te doen, Marjolein? Het was uiteindelijk misschien wel je eigen keuze maar wat nou als je André nooit was tegen gekomen. Domweg omdat Harry niet noodgedwongen gestopt was bij het leger en dus ook niet bij jouw in het voetbalelftal zou zitten. Of dat jij zelf misschien wel niet zou voetballen omdat je toch voor tennis had gekozen...
En toen je dat sollicitatiegesprek had, dat eigenlijk helemaal niet zo goed ging. Wat nou als Peter, je huidige baas niet met jou een passie voor Kitesurfen deelde. Wat nou als hij 56 jaar was en een hekel had aan vrijgevochten types zoals jij omdat z’n zoon er ook één was en hem tot nu toe alleen maar problemen had bezorgd. Dan had je waarschijnlijk die baan niet gekregen. Deed je nu wat anders.
Je heden is dus eigenlijk het bij elkaar komen van heel veel factoren die maken wie je bent, wat je doet, wie je kent en wie je nooit hebt ontmoet.
En dat is prima, zolang je er niet bij stilstaat.
"Life is what happens to you while you're busy making other plans." - John Lennon
Ik vind dat interessant, en denk er soms bij na over wat voor veranderingen ik aanbreng in andermans leven en hoe anderen dat bij mij doen. Het is in mijn ogen de kunst om er vrede mee te hebben dat je niet de regie hebt over je eigen leven. Je bent slechts de hoodrolspeler.
En je kunt alleen maar hopen dat het een leuke film wordt.
vrijdag 6 juli 2007
Rijke stinkers
Toen ik gisteren probeerde mijn motor netjes op de drukke(!) parkeerplaats bij de Albert Heyn te zetten, zag ik in mijn rechter ooghoek nog net een grote zwarte silhouet opduiken. Snel remde ik en tot mijn verbazing parkeerde er een grote zwarte BMW X5 (zo’n “aso” SUV) in het parkeervlak waar ik toch echt eerst bij was. Ik zal er wat onnozel bij hebben gestaan toen er een blonde mevrouw van rond de 35 met een grote zonnebril nogal wat gepikeerd uitstapte en zei: “Brommers zou je ook wel op het trottoir kunnen zetten hè?
Nogal overrompeld zei ik zoiets van “ooow…ja”. Maar eenmaal in de winkel heb ik toch even in mijzelf wat mondigere woorden gebruikt. “Het is gjin brommer bliksem...”
Dit mens, met haar grote zonnebril en geblondeerde gevel, in een door haar vreemdgaande advocaat waar ze mee gehuwd is betaalde ASO-bak, paradeerde ook nog steeds met haar strakgetrokken reet door de Appie. “Harrejasses” is dan het juiste woord op het juiste moment. Mijn beppe zou zeggen: “Die rint as een stoaterske hoanne werd de sturt ôfsketten is mei in oaljekoek.” Maar dit terzijde.
Nu ben ik vorig jaar een dag of 2 in een land geweest waar het wemelt van zulke types. Monaco.
De “rust-oase” voor de rijke jetset van Europa. Na een jaar hard werken wordt er in Monaco even lekker vakantie gevierd.
In onze Peugeot 206 1.6 SDI met 15 inch plastic wieldoppen waren wij natuurlijk veel bekijks. Op een negatieve manier dan. Want wil je op een positieve manier opvallen, dan moet je toch echt de Ferrari F50 hebben. Of een Bentley. De goedkoopste huizen vindt je niet onder de miljoen euro. Jachten zo groot als huizen liggen aan de kades. De koffie op het terras is net zo duur als een flesje Chanel nr. 5 in Nederland. Het enige wat je in Monaco voor een tientje kunt kopen is een treinticket naar Frankrijk.
Voor de rest is alles wat je hoort over Monaco waar. Vieze, dikke, donkergetinte mannen die het gemaakt hebben liggen op het strand waar de adembenemend strakke vrouwen vrolijk ronddartelen. Grijze mannen die vanaf hun appartement met de Bentley 200 meter rijden naar het privé strand en hun vrouw/vriendin nog even bij de liposuctie-kliniek dumpen zodat ze weer in hun Prada-badpakje passen. Zien en vooral gezien worden, daar draait het om.
’s Nachts gaat het gezien worden door in de bars en nachtclubs. Ik heb nog nooit zoveel plastic gezichten gezien. Het kon ook een “Tupperware-party” genoemd worden. Met zo’n gezicht kun je je brood een week vers houden. Honderd keer liever een dorpsfeest in Hantum, Holwerd of Marrum! Daar glimmen de gezichten ook, maar dan van bier.
Wat een poppenkast, dat Monaco. Maar natuurlijk wel leuk om er eens een keer rond te hebben gelopen. Op de terugweg naar de camping kwamen we om 10 uur 's avonds ergens in de middle of nowhere door een klein mooi typisch dorpje in de Ardèche met drie winkeltjes en een pleintje met een terras vol mensen. Welke mensen zouden zich nu rijker voelen...
donderdag 5 juli 2007
Kutmarokkaantjes?
Straatterreur, gettovorming, zomaar wat termen die een link hebben met (sommige) jonge Marokkanen. Niet echt iets wat je verwacht in Nederland, zeker niet als je niet uit de Randstad komt. Want wat er momenteel gaande is onder de Marokkaanse jeugd, slaat werkelijk alles. Ik heb even wat zaken opgezocht:
“Na een recente voetbalwedstrijd in Tilburg tussen Jong Oranje en Jong Marokko sloopten honderden Marokkaanse jongens het stadion en mishandelden stewards.”
“Agenten in de Amsterdamse wijk Bos en Lommer worden al jaren in hun vrije tijd uitgescholden, achtervolgd en lastiggevallen door Marokkaanse jongeren”
“In de Utrechtse probleemwijk Overvecht worden tientallen Marokkaanse jongeren mishandeld, geïntimideerd en misbruikt door een groep iets oudere, ook voornamelijk Marokkaanse jongeren.”
Of het tenenkrommende verhaal van de Egyptische snackbareigenaar uit Amsterdam die werd weggetreiterd door Marokkaanse crimineeltjes:
“Ze schopten zijn auto total loss. Smeten herhaaldelijk stenen door de ramen van zijn zaak. Stalen spullen. Urineerden door de brievenbus. Ze joegen klanten weg door met z’n twintigen binnen te komen en tekeer te gaan. Ze vertelden voorbijgangers op straat dat hij bedorven shoarma verkocht. Hij stopte met de verkoop van alcohol. Een terras op straat kon hij niet meer hebben.”
Al deze berichten uit de media hebben bij de meeste mensen het effect dat ze over het algemeen niet direct een positief beeld van Marokkanen hebben. Maar waar ligt het probleem nu eigenlijk, bij de kutmarokkaantjes zelf (die vaak niet eens ouder zijn dan 10 of 12) of moeten we kijken waar de ouders steekjes laten vallen? In ieder geval denkt Verdonk de oplossing gevonden te hebben; kinderbijslag intrekken van kinderen tussen de 8 en 12 jaar die zich ernstig misdragen en verplichte opvoedingsondersteuning voor de ouders, die in veel gevallen zelf geen haar beter zijn dan hun kroost.
Ook minister van Binnenlandse zaken Guusje Ter Horst wil iets bijdragen: Burgemeesters krijgen de mogelijkheid jongeren die ernstige overlast veroorzaken voor maximaal een jaar de toegang tot de wijk te ontzeggen. Het verbod kan ook worden opgelegd aan kinderen jonger dan 12 jaar.
Het blijft trouwens niet bij Marokkaantjes, hun grote broers kunnen er ook wat van. In Amsterdam-Slotervaart huist een groep ‘hardekernjongeren’, een groep van tweehonderd jongens tussen de 12 en 24 jaar die meerdere zware delicten hebben gepleegd. Daarnaast zijn er nog eens circa vijfhonderd risicojongeren. Zij doen het slecht op school of zijn werkloos, veroorzaken overlast en komen in aanraking met de politie. Volgens een rapport gaat bijna 70 procent van de Marokkaanse jongens van school zonder bruikbaar diploma en is bijna 40 procent werkloos. Laten we hopen dat de politiek nog meer maatregelen uit de mouw kan schudden, want de toekomst ziet er allesbehalve rooskleurig uit. Gelukkig woon ik niet in Amsterdam-Slotervaart, maar in het veilige Leeuwarden…
“Na een recente voetbalwedstrijd in Tilburg tussen Jong Oranje en Jong Marokko sloopten honderden Marokkaanse jongens het stadion en mishandelden stewards.”
“Agenten in de Amsterdamse wijk Bos en Lommer worden al jaren in hun vrije tijd uitgescholden, achtervolgd en lastiggevallen door Marokkaanse jongeren”
“In de Utrechtse probleemwijk Overvecht worden tientallen Marokkaanse jongeren mishandeld, geïntimideerd en misbruikt door een groep iets oudere, ook voornamelijk Marokkaanse jongeren.”
Of het tenenkrommende verhaal van de Egyptische snackbareigenaar uit Amsterdam die werd weggetreiterd door Marokkaanse crimineeltjes:
“Ze schopten zijn auto total loss. Smeten herhaaldelijk stenen door de ramen van zijn zaak. Stalen spullen. Urineerden door de brievenbus. Ze joegen klanten weg door met z’n twintigen binnen te komen en tekeer te gaan. Ze vertelden voorbijgangers op straat dat hij bedorven shoarma verkocht. Hij stopte met de verkoop van alcohol. Een terras op straat kon hij niet meer hebben.”
Al deze berichten uit de media hebben bij de meeste mensen het effect dat ze over het algemeen niet direct een positief beeld van Marokkanen hebben. Maar waar ligt het probleem nu eigenlijk, bij de kutmarokkaantjes zelf (die vaak niet eens ouder zijn dan 10 of 12) of moeten we kijken waar de ouders steekjes laten vallen? In ieder geval denkt Verdonk de oplossing gevonden te hebben; kinderbijslag intrekken van kinderen tussen de 8 en 12 jaar die zich ernstig misdragen en verplichte opvoedingsondersteuning voor de ouders, die in veel gevallen zelf geen haar beter zijn dan hun kroost.
Ook minister van Binnenlandse zaken Guusje Ter Horst wil iets bijdragen: Burgemeesters krijgen de mogelijkheid jongeren die ernstige overlast veroorzaken voor maximaal een jaar de toegang tot de wijk te ontzeggen. Het verbod kan ook worden opgelegd aan kinderen jonger dan 12 jaar.
Het blijft trouwens niet bij Marokkaantjes, hun grote broers kunnen er ook wat van. In Amsterdam-Slotervaart huist een groep ‘hardekernjongeren’, een groep van tweehonderd jongens tussen de 12 en 24 jaar die meerdere zware delicten hebben gepleegd. Daarnaast zijn er nog eens circa vijfhonderd risicojongeren. Zij doen het slecht op school of zijn werkloos, veroorzaken overlast en komen in aanraking met de politie. Volgens een rapport gaat bijna 70 procent van de Marokkaanse jongens van school zonder bruikbaar diploma en is bijna 40 procent werkloos. Laten we hopen dat de politiek nog meer maatregelen uit de mouw kan schudden, want de toekomst ziet er allesbehalve rooskleurig uit. Gelukkig woon ik niet in Amsterdam-Slotervaart, maar in het veilige Leeuwarden…
woensdag 4 juli 2007
Domme vragen bestaan wel!
Nee, ik wil eigenlijk die andere broek, maar ik denk ik neem deze die niet past mee naar de kassa.
- "Kon je het vinden?"
Nee, ik dwaal eigenlijk nog rond in het centrum op zoek naar een stadsplattegrond.
- "Slaap je al?"
- "Zijn we er al?"
Ja, we staan al een half uur voor de deur maar het leek ons leuk om nog even niet uit te stappen.
- "Zoekt u iets speciaals?"
Jep, een blauwe blokstaartmaki die reageert op de naam Marco, of verkopen jullie die niet bij Scapino.
- "Mag ik je wat vragen?"
Nee, dat mocht niet.
- "Even knippen?"
Nee, ik kom eigenlijk voor jullie “kijk-eens-wat-vaker-in-spiegel-van” koffie. Melk en een beetje suiker graag.
Onze dagelijkse leventjes zijn doorspekt met domme vragen. En het meest domme is nog dat er elke keer weer een rationeel antwoord op geven. Wat is het nut van deze blijkbaar maatschappelijk onmisbare knulligheid. In de meeste gevallen gebruiken we ze om het spreekwoordelijke ijs te breken. We zijn aan het praten, nu kan het gesprek beginnen.
De standaardvraagjes zitten zo diep in ons systeem dat we ze eigenlijk niet eens meer horen, laat staan stilstaan bij de onzinnigheid die erin schuil gaat. Ik voer vanuit mijn functie dagelijks gesprekken met nieuwe mensen en dan komen de domme vragen elke keer weer om de hoek kijken.
Ik benerop gaan letten en moet me nu elke keer bedwingen om af te wijken van de domme, wenselijke antwoorden. Een enkele keer geef ik inderdaad een onverwacht maar volkomen logisch afwijkend antwoord, maar dat pakt meestal niet goed uit. Het spreekwoordelijke ijs breekt niet, het vriest juist nog wat steviger vast omdat mijn antwoord eigenlijk symbool staat voor: Oh my God, wat een domme vraag, wat ben jij een sukkel.
Nu zul je denken waarom zo’n fuzz over zo’n schlemielig onderwerp. Is ook wel zo. Maar als je het vertaald het naar de tegenwoordige hype over time-management (ben nu een interessant boek aan het lezen, “doe het nu”) en je gaat rekenen dat we per dag ongeveer 10 minuten bezig zijn met het stellen en beantwoorden van domme vragen, dan is dan ongeveer 7 uur per maand. Kortom per jaar ben je bijna ruim 2 weken bezig met bullshit. Op een arbeidsleven van pak ‘m beet 45 jaar komt dat neer op een kleine 2 jaar!!!
We zitten wel allemaal te blêren over de frustratie dat we langer door moeten werken maar als we de "domme vraag" uit ons systeem halen kunnen we met z’n allen 2 jaar eerder stoppen met werken en toch evenveel door de vingers krijgen!
Ik stel daarom ook voor dat vanaf nu iedereen dergelijke domme vragen beantwoord met een niet wenselijk antwoord. Als iedereen het doet zal op den duur niemand meer een domme vraag durven te stellen. Ik vind het niet alleen een maatschappelijke verplichting aan de goeroes van het time-management maar ook aan de cursusleider en de gemiddelde docent. Anders zouden ze de cursisten decennia lang dom gehouden hebben...
dinsdag 3 juli 2007
Bliksem(s)!
Bliksem! Toen ik gisteravond naar huis fietste.
Het ging weer eens ouderwets tekeer. Hollands weer. Buien en zo nu en dan een beste klap.
Onweer is het meest voorkomende weertype op onze aardbol en tegelijkertijd ook een weertype waar heel weinig over bekend is. Vraag iemand op straat hoe een onweer ontstaat en 9 van de 10 zullen zeggen dat dit komt omdat 2 wolken tegen elkaar botsen. Lekker simpel.
Vandaar dat ik gister ook even ben wezen sneupen op wikipedia.
Onweer is het verschijnsel van een of meer elektrische ontladingen in de atmosfeer. Onweer zelf kan ik 3 varianten voorkomen. Als eerste is er de "single-cell" onweersbui. Dit is het type van gisteravond. De bui ontstaat en is vaak binnen het uur opgelost. Er zijn een aantal bliksem inslagen en dit gaat gepaard met stevige regenval. Echter, wanneer deze bui door omstandigheden (hoge temperatuur, bergen en dalen, vochtigheid etc.) in kracht toeneemt krijgt het een "multi-cell" karakter. Deze onweersbuien bestaan uit meerdere onweerscellen en kunnen hevige neerslag, bliksem inslagen en rukwinden veroorzaken. (klinkt overigens als een typische Nederlandse herfst) Neemt de bui nog steeds in kracht toe, dan krijgen we echte "thunderstorms", goed genoeg voor een uurtje op Discovery. De Super-Cells welteverstaan.
Honderden bliksem inslagen, hagelstenen waarmee je kunt tennissen, drastische temperatuurdalingen en alles verwoestende tornado's kunnen het gevolg zijn van deze onweersbuien.
Deze laatste type buien zullen we niet vaak tegenkomen in de polder, dat is besteedt aan landen als Amerika. Genoeg geluld, genoeg tekst. Onweer en bliksem moet je zien.
Bliksem, nog meer bliksem, wolkjes kijken, en een slow-motion blikseminslag.
(kleine anekdote:)
Toen MT en ik in Oklahoma zaten voor onze studie en op een morgen heerlijk met een bak koffie voor ER zaten in de gemeenschappelijke eetzalen, gingen op een gegeven moment alle tv-netten op zwart en kwam er een tornado waarschuwing. Iets spannender is er voor een Nederlander natuurlijk niet! Oklahoma is dé staat in Tornado Alley. Het kan er onheilspellend spoken.
Het ging weer eens ouderwets tekeer. Hollands weer. Buien en zo nu en dan een beste klap.
Onweer is het meest voorkomende weertype op onze aardbol en tegelijkertijd ook een weertype waar heel weinig over bekend is. Vraag iemand op straat hoe een onweer ontstaat en 9 van de 10 zullen zeggen dat dit komt omdat 2 wolken tegen elkaar botsen. Lekker simpel.
Vandaar dat ik gister ook even ben wezen sneupen op wikipedia.
Onweer is het verschijnsel van een of meer elektrische ontladingen in de atmosfeer. Onweer zelf kan ik 3 varianten voorkomen. Als eerste is er de "single-cell" onweersbui. Dit is het type van gisteravond. De bui ontstaat en is vaak binnen het uur opgelost. Er zijn een aantal bliksem inslagen en dit gaat gepaard met stevige regenval. Echter, wanneer deze bui door omstandigheden (hoge temperatuur, bergen en dalen, vochtigheid etc.) in kracht toeneemt krijgt het een "multi-cell" karakter. Deze onweersbuien bestaan uit meerdere onweerscellen en kunnen hevige neerslag, bliksem inslagen en rukwinden veroorzaken. (klinkt overigens als een typische Nederlandse herfst) Neemt de bui nog steeds in kracht toe, dan krijgen we echte "thunderstorms", goed genoeg voor een uurtje op Discovery. De Super-Cells welteverstaan.
Honderden bliksem inslagen, hagelstenen waarmee je kunt tennissen, drastische temperatuurdalingen en alles verwoestende tornado's kunnen het gevolg zijn van deze onweersbuien.
Deze laatste type buien zullen we niet vaak tegenkomen in de polder, dat is besteedt aan landen als Amerika. Genoeg geluld, genoeg tekst. Onweer en bliksem moet je zien.
Bliksem, nog meer bliksem, wolkjes kijken, en een slow-motion blikseminslag.
(kleine anekdote:)
Toen MT en ik in Oklahoma zaten voor onze studie en op een morgen heerlijk met een bak koffie voor ER zaten in de gemeenschappelijke eetzalen, gingen op een gegeven moment alle tv-netten op zwart en kwam er een tornado waarschuwing. Iets spannender is er voor een Nederlander natuurlijk niet! Oklahoma is dé staat in Tornado Alley. Het kan er onheilspellend spoken.
maandag 2 juli 2007
De toekomst van technologie
Een paar weken geleden zag ik op Exposure een filmpje op Youtube waar ik versteld van stond. Ik zou zeggen: laat je verbazen!
zondag 1 juli 2007
Peak Oil
Peak oil is een term waar ieder normaal mens eigenlijk niet wakker van ligt. Maar de grote bazen van multinationals als Shell, BP en Total sidderen binnenskamers van angst wanneer iemand deze twee woordjes durft te verspreiden.
Peak Oil betekent het moment waarop de wereldwijde productie top van ruwe olie is bereikt en daarna alleen nog maar afneemt. Wanneer iets in productie afneemt, terwijl de vraag blijft groeien stijgt in ieder geval de prijs. In eerste instantie niet iets waar Jeroen v/d Veer van zou moeten schrikken. Shell is door de gestegen olieprijs (schommelt rond de $60 per vat) het op 1 na meest winstgevende bedrijf ter wereld. Nummer 1 is branchegenoot ExxonMobile.
Ook op wereldwijde beurzen wordt nog steeds volop in aandelen Shell, Bp etc gehandeld.
Wat is nu dan het "sidder-effect" van de term Peak Oil?
Niemand weet echt wanneer het moment komt wanneer de wereldwijde top is bereikt.
De grote olie bedrijven zullen er nu en in de toekomst veel aan gelegen zijn dit niet wereldkundig te gaan maken. En dit lijkt ze nu al op te gaan breken.
In 2004 werd de financiële wereld al opgeschrikt door het persbericht van Shell dat de bewezen reserves van olie en gas 20% lager waren dan altijd vermeldt. Bij Shell werd erover gesproken alsof een secretaresse een typ foutje had gemaakt. Veel financiële experts wisten natuurlijk wel beter. Wanneer zo'n bedrijf liegt over voorraden is het natuurlijk een optel sommetje waarom dat dan is. Omdat ze gewoon niet meer gas en olie uit de grond pompen en daarom hun voorraad aan moeten spreken. Een leek op dit gebied zou zich afvragen: "Is de olie bijna op ofzo?"
Nu is dit een onderwerp waarover iedereen nog lang discussieert, want niemand weet wat de aarde nog aan olie herbergt.
BP gaf laatst zijn visie op de olie voorraden in de wereld in een eigen onderzoeksrapport.
(De rode lijn geeft de eigenlijke Saoedische olievoorraad weer, de blauwe lijn is de olie hoeveelheid volgens BP in het rapport.)
De Saoedische olievoorraad loopt al sinds 1980 redelijk snel terug omdat er geen grote nieuwe olievelden meer worden gevonden. Maar waarom gaat een groot bedrijf als BP zulke berichten verspreiden?
Hoogstwaarschijnlijk puur om de rust in de markt te houden. Meer negatief nieuws over kleinere olie voorraden, weinig nieuwe velden en tekorten doen de prijs alleen maar meer opdrijven op een markt die toch al steeds meer en meer zenuwachtiger wordt. Door markten en consumenten het mooier doen lijken dan het is, winnen de olie bedrijven weer tijd.
Het is ieder voor zich in deze markt. Voor de grote multinationals is er alles aan gelegen om de rust zo lang mogelijk te bewaren. En dan denken ze vaak niet aan Jan Modaal die bij het tankstation staat.
Peak Oil betekent het moment waarop de wereldwijde productie top van ruwe olie is bereikt en daarna alleen nog maar afneemt. Wanneer iets in productie afneemt, terwijl de vraag blijft groeien stijgt in ieder geval de prijs. In eerste instantie niet iets waar Jeroen v/d Veer van zou moeten schrikken. Shell is door de gestegen olieprijs (schommelt rond de $60 per vat) het op 1 na meest winstgevende bedrijf ter wereld. Nummer 1 is branchegenoot ExxonMobile.
Ook op wereldwijde beurzen wordt nog steeds volop in aandelen Shell, Bp etc gehandeld.
Wat is nu dan het "sidder-effect" van de term Peak Oil?
Niemand weet echt wanneer het moment komt wanneer de wereldwijde top is bereikt.
De grote olie bedrijven zullen er nu en in de toekomst veel aan gelegen zijn dit niet wereldkundig te gaan maken. En dit lijkt ze nu al op te gaan breken.
In 2004 werd de financiële wereld al opgeschrikt door het persbericht van Shell dat de bewezen reserves van olie en gas 20% lager waren dan altijd vermeldt. Bij Shell werd erover gesproken alsof een secretaresse een typ foutje had gemaakt. Veel financiële experts wisten natuurlijk wel beter. Wanneer zo'n bedrijf liegt over voorraden is het natuurlijk een optel sommetje waarom dat dan is. Omdat ze gewoon niet meer gas en olie uit de grond pompen en daarom hun voorraad aan moeten spreken. Een leek op dit gebied zou zich afvragen: "Is de olie bijna op ofzo?"
Nu is dit een onderwerp waarover iedereen nog lang discussieert, want niemand weet wat de aarde nog aan olie herbergt.
BP gaf laatst zijn visie op de olie voorraden in de wereld in een eigen onderzoeksrapport.
(De rode lijn geeft de eigenlijke Saoedische olievoorraad weer, de blauwe lijn is de olie hoeveelheid volgens BP in het rapport.)
De Saoedische olievoorraad loopt al sinds 1980 redelijk snel terug omdat er geen grote nieuwe olievelden meer worden gevonden. Maar waarom gaat een groot bedrijf als BP zulke berichten verspreiden?
Hoogstwaarschijnlijk puur om de rust in de markt te houden. Meer negatief nieuws over kleinere olie voorraden, weinig nieuwe velden en tekorten doen de prijs alleen maar meer opdrijven op een markt die toch al steeds meer en meer zenuwachtiger wordt. Door markten en consumenten het mooier doen lijken dan het is, winnen de olie bedrijven weer tijd.
Het is ieder voor zich in deze markt. Voor de grote multinationals is er alles aan gelegen om de rust zo lang mogelijk te bewaren. En dan denken ze vaak niet aan Jan Modaal die bij het tankstation staat.
vrijdag 29 juni 2007
greenchoice
Vorige week kwam er weer zo’n mannetje langs van essent, om de meterstanden op te nemen. Best aardige kerel overigens hoor, Klaas heette die.
Ik ben er altijd wat huiverig voor. Beetje hetzelfde gevoel als wanneer je een envelop van de belastingdienst in de bus krijgt. Ook al weet je zeker dat je alles goed hebt ingevuld en je niks hoeft bij te betalen (of misschien zelfs terugkrijgt), dan toch de angst dat ZIJ een fout hebben gemaakt waardoor JIJ moet betalen (paradoxje). En je vervolgens via veel procedures JOUW geld terug mag proberen te vorderen. Niet dat ik Klaas niet vertrouwde maar zijn aanwezigheid triggerde mijn “Essent-fobie".
Al jaren betaal ik veel te veel geld aan energie, vind ik zelf. Waar mijn vrienden, die huishoudtechnisch zo’n beetje hetzelfde leven leiden, óók al veel geld betalen, betaal ik drie keer zoveel. En moet ik, wat ik ook doe om te bezuinigen, elk jaar bij betalen.
Klaas was vrij snel klaar en ik verwacht binnen een week of 2 dan ook een afrekening.
Ik hou er niet van. Al ben ik er dit jaar wéér van overtuigd dat ik geld terug ga krijgen krijg ik straks toch weer even kippevel als ik het essentlogo in mijn brievenbus zie liggen.
Nu zul je zeggen, dan ga je toch weg bij Essent! Dat heb ik ook gedaan, tenminste voor elektriciteit. Beetje per ongeluk want er kwam drie jaar geleden iemand aan de deur:
Zij: “Hoi ik ben van Greenchoice, wilt u wat meer informatie ontvangen?”
Ik: ”Ja leuk!”
Zij: “dan moet u hier even tekenen!”
En ik was lid van Greenchoice…
Beetje naïef verhaal maar het is me op energiegebied het mooiste wat me ooit is overkomen. Ondanks het feit dat ik 5 maanden dubbel heb betaald omdat Essent die tijd nodig had om achter mijn adres het elektriciteits-vinkje uit te zetten, viel ik bij Greenchoice in een warm bad.
Ik wil van jawisjong.nl geen reclameblog maken maar Greenchoice verrast mij elke keer weer op het gebied van klantvriendelijkheid, service, snelheid en kwaliteit. Ik heb het gevoel dat als ik ze bel er een mevrouw zit die speciaal een telefoon bewaakt waar ik misschien weleens op zou kunnen bellen. Geen wachtlijst, bandjes en ander KPN-gedoe. Gewoon mevrouw Choice aan de lijn.
Ook de site is prachtig en overzichtelijk. Naar aanleiding van het bezoek van Klaas ging ik gister ook even naar greenchoice.nl en daar zag ik dat de makers het woord “producten” met een “k” spelden (kijk!)… Ik heb ze dus even gemaild dat dat niet klopt, zo’n eikel ben ik dan ook wel weer. Vandaag kreeg ik een mailtje terug, met excuses…
Vanaf volgend jaar ook gas bij Greenchoice dus, dan maar weer vijf maanden dubbel…
donderdag 28 juni 2007
Meer donoren, graag!
Een paar weken geleden zond Discovery Channel een programma uit over David Redmont, een meneer uit Amerika met een afwijking aan z’n nier. Dit zat er al zijn hele leven, maar nu, na 35 jaar, zou het hem fataal worden. Er moest dus gezocht worden naar een geschikte donor. In Amerika kennen ze ook wachtlijsten voor organen, de kans dat hij deze wachtlijst zou overleven werd op minimaal geschat.
Een bekende van hem hoorde via via zijn verhaal en besloot een deel van één van zijn nieren af te staan. De nier is wat dat betreft een uniek orgaan, het heeft de mogelijkheid na verloop van tijd te regenereren. Dit is op zich al bijzonder, je nier afstaan aan een bekende, maar het wordt nog gekker. De nier van David had dan wel een afwijking, het duurde pas 35 jaar voordat zijn lichaam er de brui aan gaf. Een andere nierpatiënte, Samantha Brown die ook op de wachtlijst stond, had de mogelijkheid om zijn nier weer over te nemen. Samantha had namelijk kanker in een vergevorderd stadium en had geen half jaar meer te leven. Natuurlijk had ze liever een goeie nier gehad, maar liever een kapotte en nog 30 jaar leven, dan geen en binnenkort sterven. Kortom: door één donor zijn er twee levens gered.
De meeste mensen hebben over bovenstaande nog nooit nagedacht. Waarom zou je ook, als je gezond bent? Het lullige is alleen dat er jaarlijks in Nederland 200 mensen als David en Samantha sterven, omdat het gros van de bevolking (8 miljoen mensen) geen donorcodicil heeft ingevuld. Er wachten ruim 1.400 mensen op een orgaan, van wie 1088 op een nier. De wachttijd is inmiddels opgelopen tot vier jaar.
Het aantal mensen dat bereid is een orgaan af te staan voor donatie, neemt in snel tempo af. Als donorregistratie verplicht zou worden (het zogenaamde geen-bezwaar-principe), zou ruim een kwart van de Nederlanders weigeren. Dus, invoeren die hap! Nu 3 miljoen donoren waar we (onder andere) 275 nierpatiënten mee helpen (en 200 niet), straks 7 miljoen donoren zodat iedereen geholpen kan worden en de wachtlijsten voorgoed verdwenen zijn.
Wel frappant: Voormalig minister van VWS Hoogervorst (die tegenstander van het geen-bezwaar systeem is) stelt dat het te duur zou zijn om dit systeem in te voeren, omdat iedereen moet worden aangeschreven met de vraag of hij donor wil zijn. Sinds wanneer worden 200 mensenlevens in geld uitgedrukt?
Een bekende van hem hoorde via via zijn verhaal en besloot een deel van één van zijn nieren af te staan. De nier is wat dat betreft een uniek orgaan, het heeft de mogelijkheid na verloop van tijd te regenereren. Dit is op zich al bijzonder, je nier afstaan aan een bekende, maar het wordt nog gekker. De nier van David had dan wel een afwijking, het duurde pas 35 jaar voordat zijn lichaam er de brui aan gaf. Een andere nierpatiënte, Samantha Brown die ook op de wachtlijst stond, had de mogelijkheid om zijn nier weer over te nemen. Samantha had namelijk kanker in een vergevorderd stadium en had geen half jaar meer te leven. Natuurlijk had ze liever een goeie nier gehad, maar liever een kapotte en nog 30 jaar leven, dan geen en binnenkort sterven. Kortom: door één donor zijn er twee levens gered.
De meeste mensen hebben over bovenstaande nog nooit nagedacht. Waarom zou je ook, als je gezond bent? Het lullige is alleen dat er jaarlijks in Nederland 200 mensen als David en Samantha sterven, omdat het gros van de bevolking (8 miljoen mensen) geen donorcodicil heeft ingevuld. Er wachten ruim 1.400 mensen op een orgaan, van wie 1088 op een nier. De wachttijd is inmiddels opgelopen tot vier jaar.
Het aantal mensen dat bereid is een orgaan af te staan voor donatie, neemt in snel tempo af. Als donorregistratie verplicht zou worden (het zogenaamde geen-bezwaar-principe), zou ruim een kwart van de Nederlanders weigeren. Dus, invoeren die hap! Nu 3 miljoen donoren waar we (onder andere) 275 nierpatiënten mee helpen (en 200 niet), straks 7 miljoen donoren zodat iedereen geholpen kan worden en de wachtlijsten voorgoed verdwenen zijn.
Wel frappant: Voormalig minister van VWS Hoogervorst (die tegenstander van het geen-bezwaar systeem is) stelt dat het te duur zou zijn om dit systeem in te voeren, omdat iedereen moet worden aangeschreven met de vraag of hij donor wil zijn. Sinds wanneer worden 200 mensenlevens in geld uitgedrukt?
woensdag 27 juni 2007
America, love it AND hate it.
Wat komt er toch een ongelooflijke oneindige stroom aan informatie uit dat land.
China zal Amerika over een aantal jaren gaan overtreffen op economisch gebied en heeft dat al gedaan op het gebied van uitstoot van broeikasgassen en inwoners.
Maar het feit of China ooit het land wordt waar iedereen naar kijkt als het gaat om celebrities, films, muziek en levensstijl trek ik in twijfel. Sterker nog, ik denk dat die positie van Amerika nog lange tijd ongrijpbaar blijft.
We haten het land om voornamelijk zijn buitenlands beleid met roerganger Bush. Oorlogen worden gevoerd om olie en de neo-conservatieve doctrine. De regering veroorzaakt zoveel leed in de wereld en stabieler wordt het niet. En dat terwijl miljoenen Amerikanen onder de armoedegrens leven en niet verzekerd zijn.
De immigratiepolitiek, de politieke schandalen, de vervuiling en de veronderstelde domheid van de inwoners. Allemaal punten die het goed doen op feestjes.
Opmerkelijk is echter dat door de negatieve berichtgeving in de media het positieve ondergesneeuwd dreigt te worden.
Eerder deze week werd ik letterlijk van de stoel geblazen door de nieuwe White Stripes "Icky Thump". Wat een geniale plaat. Elke dag komen er nieuwe geluiden uit dat land, van een nieuwe ster of een oude rot. En laatst heb ik iedereen weer aangeklampt over het feit wat een heerlijke films "the Pirates" wel niet zijn. "Die Hard 4.0"(!) komt uit. Elke dinsdagochtend heeft iedereen het over het wel en wee in Seatle Grays Hospital. Wat zou ik toch moeten zonder Tony Soprano? Hippe kleding koop ik vaak uit Amerika. De Ford Mustang "shelby" uit '69 komt uit Amerika. Plus de Harley. Bruce Springsteen is een Amerikaan. Dell computers met XP. (werkt al jaren zonder problemen). In New York moet je eens zijn geweest. De West Coast moet je hebben gezien. En bij Paris Hilton schudden we ons hoofd, maar iedereen smult ervan.
Kunnen we zonder de States? Nee, geen dag. We zouden met zijn allen niet meer weten waar we het over moeten hebben op de verjaardagsfeestjes, in de trein en in de pauze.
De Amerikanen spreken zelf over "Love it or hate it", maar ik zou liever zeggen "Love it and hate it".
China zal Amerika over een aantal jaren gaan overtreffen op economisch gebied en heeft dat al gedaan op het gebied van uitstoot van broeikasgassen en inwoners.
Maar het feit of China ooit het land wordt waar iedereen naar kijkt als het gaat om celebrities, films, muziek en levensstijl trek ik in twijfel. Sterker nog, ik denk dat die positie van Amerika nog lange tijd ongrijpbaar blijft.
We haten het land om voornamelijk zijn buitenlands beleid met roerganger Bush. Oorlogen worden gevoerd om olie en de neo-conservatieve doctrine. De regering veroorzaakt zoveel leed in de wereld en stabieler wordt het niet. En dat terwijl miljoenen Amerikanen onder de armoedegrens leven en niet verzekerd zijn.
De immigratiepolitiek, de politieke schandalen, de vervuiling en de veronderstelde domheid van de inwoners. Allemaal punten die het goed doen op feestjes.
Opmerkelijk is echter dat door de negatieve berichtgeving in de media het positieve ondergesneeuwd dreigt te worden.
Eerder deze week werd ik letterlijk van de stoel geblazen door de nieuwe White Stripes "Icky Thump". Wat een geniale plaat. Elke dag komen er nieuwe geluiden uit dat land, van een nieuwe ster of een oude rot. En laatst heb ik iedereen weer aangeklampt over het feit wat een heerlijke films "the Pirates" wel niet zijn. "Die Hard 4.0"(!) komt uit. Elke dinsdagochtend heeft iedereen het over het wel en wee in Seatle Grays Hospital. Wat zou ik toch moeten zonder Tony Soprano? Hippe kleding koop ik vaak uit Amerika. De Ford Mustang "shelby" uit '69 komt uit Amerika. Plus de Harley. Bruce Springsteen is een Amerikaan. Dell computers met XP. (werkt al jaren zonder problemen). In New York moet je eens zijn geweest. De West Coast moet je hebben gezien. En bij Paris Hilton schudden we ons hoofd, maar iedereen smult ervan.
Kunnen we zonder de States? Nee, geen dag. We zouden met zijn allen niet meer weten waar we het over moeten hebben op de verjaardagsfeestjes, in de trein en in de pauze.
De Amerikanen spreken zelf over "Love it or hate it", maar ik zou liever zeggen "Love it and hate it".
dinsdag 26 juni 2007
Vóór de verandering
Gister las ik een boek. Dat overkomt me niet zo vaak dus het lijkt me meer dan genoeg nieuwswaarde hebben om het hier te posten. Ik kreeg het boekje (100 pagina’s A5, je moet ergens beginnen) vorige week in mijn handen gedrukt van Johan, mijn zwager. “moet je lezen, gaat over het vinden van nieuwe kaas!”. Nu ben ik gek op nieuwe kaas (fuck Old Amsterdam!) maar ik weet het koelvak van mijn Poiesz ook zonder een dergelijk boek blindelings te vinden, nutteloos ding dus.
Verkeerd gedacht, dit boek was geen verzamelalbum van supermarktplattegronden maar een doeltreffend parabel waarin Kaas symbool staat voor datgene waarvan jij (als lezer) denkt gelukkig te worden. Wij zijn als mensen ons hele leven op zoek naar die ene specifieke Kaas, de sleutel tot ons grote geluk. En als we het gevonden hebben (een goede baan, een mooie lieve vrouw, een groot huis etc.) dan klampen we ons daar graag aan vast.
Vanaf nu vooral geen veranderingen meer graag!
Zelfs al is die goede baan na verloop van tijd al lang niet meer zo bevredigend als in het begin en steekt de relatie met de lieve vrouw schraal af tegen de warme liefde van de beginperiode. We blijven soms weken, maanden, jaren ronddraaien in een situatie waar we eigenlijk niet gelukkig mee zijn, maar onszelf ook niet van kunnen los trekken omdat het vertrouwd is. Blijkbaar maakt de gedachte aan het zwarte gat van onzekerheid na de verandering ons nog ongelukkiger dan we op dat moment met onze zekerheden al zijn.
Waarom zijn we zo bang voor verandering. Is dat een gebrek aan zelfvertrouwen dat we onze draai weer gaan vinden, misschien angst over hoe andere (gelukkige) zekerheden zich gaan verhouden tot de verandering. Allemaal gepeins en gepieker…
De praktijk leert echter dat veranderingen vaak juist alleen maar goeds oplevert. Nieuwe inzichten, nieuwe kansen, nieuwe mensen, nieuw geluk, nieuwe kaas.
Kijk maar eens terug op je leven tot nu toe. Of je nou 87 bent of 18 we hebben allemaal onze gedwongen of ongedwongen veranderingen meegemaakt. Ontslagen, gescheiden, wereldreis, studie afgebroken, nieuwe studie opgepakt, huis gekocht, huis verkocht. En bijna altijd kijken we terug op deze veranderingen met een glimlach op ons gezicht. “Ik ben zo blij dat ik dat toen-en-toen gedaan heb, anders zat ik nog steeds met dit-en-dat.
Na de laatste bladzijde te hebben omgeslagen heb ik mezelf voorgenomen om elk jaar een structureel de balans op te maken. Droog kijken naar wie ik ben en wat mijn zekerheden zijn om vervolgens te bepalen welke zekerheden ik wil verruilen voor nieuwe Kaas.
Ik heb in ieder geval besloten dat ik voor de verandering eens wat meer boeken ga lezen…
Verkeerd gedacht, dit boek was geen verzamelalbum van supermarktplattegronden maar een doeltreffend parabel waarin Kaas symbool staat voor datgene waarvan jij (als lezer) denkt gelukkig te worden. Wij zijn als mensen ons hele leven op zoek naar die ene specifieke Kaas, de sleutel tot ons grote geluk. En als we het gevonden hebben (een goede baan, een mooie lieve vrouw, een groot huis etc.) dan klampen we ons daar graag aan vast.
Vanaf nu vooral geen veranderingen meer graag!
Zelfs al is die goede baan na verloop van tijd al lang niet meer zo bevredigend als in het begin en steekt de relatie met de lieve vrouw schraal af tegen de warme liefde van de beginperiode. We blijven soms weken, maanden, jaren ronddraaien in een situatie waar we eigenlijk niet gelukkig mee zijn, maar onszelf ook niet van kunnen los trekken omdat het vertrouwd is. Blijkbaar maakt de gedachte aan het zwarte gat van onzekerheid na de verandering ons nog ongelukkiger dan we op dat moment met onze zekerheden al zijn.
Waarom zijn we zo bang voor verandering. Is dat een gebrek aan zelfvertrouwen dat we onze draai weer gaan vinden, misschien angst over hoe andere (gelukkige) zekerheden zich gaan verhouden tot de verandering. Allemaal gepeins en gepieker…
De praktijk leert echter dat veranderingen vaak juist alleen maar goeds oplevert. Nieuwe inzichten, nieuwe kansen, nieuwe mensen, nieuw geluk, nieuwe kaas.
Kijk maar eens terug op je leven tot nu toe. Of je nou 87 bent of 18 we hebben allemaal onze gedwongen of ongedwongen veranderingen meegemaakt. Ontslagen, gescheiden, wereldreis, studie afgebroken, nieuwe studie opgepakt, huis gekocht, huis verkocht. En bijna altijd kijken we terug op deze veranderingen met een glimlach op ons gezicht. “Ik ben zo blij dat ik dat toen-en-toen gedaan heb, anders zat ik nog steeds met dit-en-dat.
Na de laatste bladzijde te hebben omgeslagen heb ik mezelf voorgenomen om elk jaar een structureel de balans op te maken. Droog kijken naar wie ik ben en wat mijn zekerheden zijn om vervolgens te bepalen welke zekerheden ik wil verruilen voor nieuwe Kaas.
Ik heb in ieder geval besloten dat ik voor de verandering eens wat meer boeken ga lezen…
maandag 25 juni 2007
Stroom zonder stopcontact
Wimax, Wifi, Nintendo Wii en alsof dat nog niet draadloos genoeg was is er nu ook elektriciteit zonder draadjes: Witricity! Onderzoekers van het Massachusetts Institute of Technology zijn erin geslaagd een doodgewone gloeilamp van 60 watt te laten branden door er van 2 meter afstand stroom doorheen te sturen.
Deze proefopstelling bleek geen eendagsvlieg, zoals vaak het geval is bij vele proeven. Keer op keer werd de proef succesvol afgesloten en brandde het lampje vrolijk op de ogenschijnlijk onzichtbare krachtbron.
Het idee is niet nieuw, maar omdat eerder de draadloze energie alle kanten op werd gestuurd, werd de techniek afgedaan als niet efficiënt. De huidige techniek maakt gebruik van speciale getunede golven. De kunst is namelijk om zowel krachtbron als ontvanger (gloeilamp) op dezelfde frequentie te laten resoneren, zodat de stroom efficiënter uitgewisseld wordt. Een beetje vergelijkbaar met de operazangeres die glas kan laten barsten door haar stemgeluid af te stemmen op de frequentie van het glas.
Ik ben aangenaam verrast door deze nieuwe techniek. Denk eens aan kansen die deze technologie kan creëren! Nooit meer zoeken naar de adapter van m’n laptop en nooit meer met een lege telefoonaccu!
Kinderschoenen
Het nadeel van Witricity is dat het nog niet erg efficiënt is (ongeveer voor 40 tot 45 procent), wat betekent dat verreweg het meeste van de verzonden energie nooit onze gloeilamp zal bereiken. De onderzoekers van MIT stellen dan ook dat hun systeem tweemaal zo efficiënt moet worden voordat het kan concurreren met de oude, vertrouwde batterij. Ook zal de afstand tussen ontvangend object en krachtbron vergroot moeten worden om echte revolutionaire doorbraken te bereiken. Wat te denken van hybride auto’s (of geheel op stroom rijdende auto’s) die terwijl je rijdt wordt opgeladen. Nooit meer tanken dus!
De eerste resultaten wijzen in ieder geval uit dat Witricity veilig is, zowel voor mensen als voor andere levende dingen, alhoewel er nog wel onderzoek nodig is om de effecten op lange termijn te bepalen. Er blijven altijd critici die verwachten dat over een tijdje baby’s worden geboren met bloemkooloren en 12 vingers..
Deze proefopstelling bleek geen eendagsvlieg, zoals vaak het geval is bij vele proeven. Keer op keer werd de proef succesvol afgesloten en brandde het lampje vrolijk op de ogenschijnlijk onzichtbare krachtbron.
Het idee is niet nieuw, maar omdat eerder de draadloze energie alle kanten op werd gestuurd, werd de techniek afgedaan als niet efficiënt. De huidige techniek maakt gebruik van speciale getunede golven. De kunst is namelijk om zowel krachtbron als ontvanger (gloeilamp) op dezelfde frequentie te laten resoneren, zodat de stroom efficiënter uitgewisseld wordt. Een beetje vergelijkbaar met de operazangeres die glas kan laten barsten door haar stemgeluid af te stemmen op de frequentie van het glas.
Ik ben aangenaam verrast door deze nieuwe techniek. Denk eens aan kansen die deze technologie kan creëren! Nooit meer zoeken naar de adapter van m’n laptop en nooit meer met een lege telefoonaccu!
Kinderschoenen
Het nadeel van Witricity is dat het nog niet erg efficiënt is (ongeveer voor 40 tot 45 procent), wat betekent dat verreweg het meeste van de verzonden energie nooit onze gloeilamp zal bereiken. De onderzoekers van MIT stellen dan ook dat hun systeem tweemaal zo efficiënt moet worden voordat het kan concurreren met de oude, vertrouwde batterij. Ook zal de afstand tussen ontvangend object en krachtbron vergroot moeten worden om echte revolutionaire doorbraken te bereiken. Wat te denken van hybride auto’s (of geheel op stroom rijdende auto’s) die terwijl je rijdt wordt opgeladen. Nooit meer tanken dus!
De eerste resultaten wijzen in ieder geval uit dat Witricity veilig is, zowel voor mensen als voor andere levende dingen, alhoewel er nog wel onderzoek nodig is om de effecten op lange termijn te bepalen. Er blijven altijd critici die verwachten dat over een tijdje baby’s worden geboren met bloemkooloren en 12 vingers..
Abonneren op:
Posts (Atom)