Op dit moment zijn Wiebe en Piebe druk doende in hun nieuwe huizen; beide hebben ze het voor elkaar gekregen een mooie eengezinswoning te bemachtigen. Wiebe huurt via een vriend die in Groningen gaat samenwonen, Piebe heeft een vriendin met een goeie baan en de laatste heeft dus een huis gekocht. Vriendschappelijke jaloerzie (geen afgunst natuurlijk) maakt zich meester van mij en mijn vriendin, want wij blijven als enige stelletje in een flatje 3 hoog achter wonen (letterlijk overigens, we wonen op de 3de verdieping achter het station). Onze tijd komt snel genoeg, blijf ik tegen mezelf zeggen.
Tijdens verhuizingen kom je veel te veel klusjes tegen; er moet geverfd, behangt, gespit, geveegd, gestraat en opgeruimd worden. Laatst heb ik in ons eigen flatje de gang vernieuwd (nieuw behang, likje verf, je kent het wel) en ik heb gemerkt dat ik in het begin vol energie zat, maar na 2/3 dagen hing die gang me al de strot uit. Wat een rotwerk! Schuren, schuren, verven, weer schuren, verven en tenslotte de laatste laag…
Hoe anders is het om bij vrienden te klussen. Louter gezelligheid, maar vooral een ‘goed gevoel’ valt mij ten deel als ik weer een dag of een avondje geklust heb bij Piebe en/of Wiebe. Waar dat goeie gevoel op gebaseerd is weet ik eigenlijk niet zo goed; is het puur omdat ik er Piebe en Wiebe (hopelijk) blij mee maak dat ik hun help, of gaat het nog een stap verder en ben ik blij omdat zij blij met mijn hulp zijn? Misschien is het wel beide, maar daarnaast is het ook een fijne gedachte dat wanneer Maaike en ik eindelijk gaan verhuizen Piebe en Wiebe de eersten zijn die zich aanmelden als klushulp :)
maandag 27 augustus 2007
woensdag 22 augustus 2007
The Sopranos...The final episode
Ik heb met opzet 2 dagen gewacht voor ik dit stukje kon gaan typen. Zo niet, dan hadden hier alleen maar lofbetuigingen, lofzangen, lofdichten, en himmelhoch jaugsende woorden van lof gestaan. Leuk voor de fan, maar niet voor de onwetende lezers onder ons. Afgelopen maandag heb ik namelijk de laatste aflevering van "the Sopranos" gezien. Episode 86 "Made in America".
Superlatieven te kort voor deze serie. Ik heb dit in mijn naaste omgeving al vaker te kennen gegeven. Jammer genoeg zijn er niet veel mensen die naar deze serie hebben gekeken. In Nederland dan....Waarom? Geen idee. Het tijdstip van uitzending misschien. De VARA presteerde het om het meestal na 11 uur 's avonds uit te zenden. Desalniettemin kunnen ik, en zo'n 150.000 andere Nederlandse fans, niet anders zeggen dan dat "the Sopranos" veruit maar dan ook veruit de beste serie is die ooit is gemaakt.
Nu is het een feit dat mensen dit zeggen wanneer ze een serie mooi vinden. Piebe, Siebe en ikzelf hadden dit ook bijvoorbeeld bij "Prison Break". Aan de buis gekluisterd! Geweldige serie. Ik dacht dat ik na de laatste episode van Prison Break eventjes (qua tv-kijken dan hè) in een diep gat zou vallen. Nee dus. Hoe verslavend ook, de volgende dag waren er weer andere dingen.
Maar waarom is dit dan zo anders... Waarom boeien de Sopranos je zolang, ook nadat de serie is afgelopen?
Elke episode van "The Sopranos" heeft verwijzingen naar films, hedendaagse politiek, de samenleving, geschiedenis, oude afleveringen etc. etc. Problemen die elke gezin heeft, het wordt de familie Soprano niet bepaald bespaard. Na elke aflevering leer je Tony beter kennen en ook weer niet. De onvoorspelbaarheid van de serie.
Serie 1 begint met Tony bij zijn zwembad. Er zwemmen steeds een paar eenden in. Wanneer "zijn" eenden wegvliegen en niet meer terugkomen, begint er bij de machtige maffiabaas een gevoel te bekruipen dat dit ook nog een keer bij zijn gezin gebeurt. Dat hij ze verliest. Hij krijgt paniekaanvallen en gaat, tegen alle principes van Italiaanse families in, naar de psychiater. Deze één op één gesprekken vormen misschien wel de mooiste en sterkste basis van deze serie.
Persoonlijke favoriete episodes zijn in serie één de aflevering waar A.J. (de zoon) ontdekt dat zijn vader niet baas is van een afvalverwerkingsbedrijf, maar baas van de maffia in New Jersey is.
Samen met de muziekkeuze en het acteerwerk in één woord adembenemend. "Takes your breath away". Of in serie twee waar Paulie, Tony en Sil hun beste vriend Pussy moeten afmaken omdat ie een "rat" is, oftewel verklikker aan de FBI. Of Ralphy die er met zijn hoofd niet meer bij is na serie 4.
De ontdekking van het feit dat Adriana ook onder 1 hoedje met de FBI speelt. Onverbiddelijk.
De oorlog met de New York clan van Phil nadat Johnny Sack dood is. Onvoorstelbaar spannend. En dan de laatste episode. Ik kan er eigenlijk niet zoveel woorden voor vinden.
Alleen maar lof voor de schrijvers. Geen einde à la Godfather, Goodfellas en Donnie Brasco, maar een eigen einde. Precies eentje die bij de serie past.
Waarom dan, waarom zo weinig mensen die er naar kijken? Eigenlijk is dit ook wel weer mooi. Ik kan er eigenlijk alleen met Mark over praten. Urenlang. Het is geen leuke bioscoopfilm, geen A-team of Grey's Anatomy. Geen serie over het meest uitgebuite onderwerp (liefde) uit Hollywood. Het is een serie die je moet snappen. Eentje die je bij je strot pakt. Het test je algemene kennis. De Amerikaanse samenleving onder de loep. Het laat je nadenken over wat er allemaal gebeurt in de wereld. Familiewaarden, normen en levensbeschouwingen. Dat is weer eens wat anders dan uit een cel ontsnappen m.b.v. een tattoo.
Daarom heeft het hier in Nederland misschien wel zo weinig fans. We houden hier van oppervlakkige dingen, kijk maar in de gids. Hoe simpeler, hoe meer aanhang.
Het tegendeel bewijzen? De dvd's liggen in de winkel.
Superlatieven te kort voor deze serie. Ik heb dit in mijn naaste omgeving al vaker te kennen gegeven. Jammer genoeg zijn er niet veel mensen die naar deze serie hebben gekeken. In Nederland dan....Waarom? Geen idee. Het tijdstip van uitzending misschien. De VARA presteerde het om het meestal na 11 uur 's avonds uit te zenden. Desalniettemin kunnen ik, en zo'n 150.000 andere Nederlandse fans, niet anders zeggen dan dat "the Sopranos" veruit maar dan ook veruit de beste serie is die ooit is gemaakt.
Nu is het een feit dat mensen dit zeggen wanneer ze een serie mooi vinden. Piebe, Siebe en ikzelf hadden dit ook bijvoorbeeld bij "Prison Break". Aan de buis gekluisterd! Geweldige serie. Ik dacht dat ik na de laatste episode van Prison Break eventjes (qua tv-kijken dan hè) in een diep gat zou vallen. Nee dus. Hoe verslavend ook, de volgende dag waren er weer andere dingen.
Maar waarom is dit dan zo anders... Waarom boeien de Sopranos je zolang, ook nadat de serie is afgelopen?
Elke episode van "The Sopranos" heeft verwijzingen naar films, hedendaagse politiek, de samenleving, geschiedenis, oude afleveringen etc. etc. Problemen die elke gezin heeft, het wordt de familie Soprano niet bepaald bespaard. Na elke aflevering leer je Tony beter kennen en ook weer niet. De onvoorspelbaarheid van de serie.
Serie 1 begint met Tony bij zijn zwembad. Er zwemmen steeds een paar eenden in. Wanneer "zijn" eenden wegvliegen en niet meer terugkomen, begint er bij de machtige maffiabaas een gevoel te bekruipen dat dit ook nog een keer bij zijn gezin gebeurt. Dat hij ze verliest. Hij krijgt paniekaanvallen en gaat, tegen alle principes van Italiaanse families in, naar de psychiater. Deze één op één gesprekken vormen misschien wel de mooiste en sterkste basis van deze serie.
Persoonlijke favoriete episodes zijn in serie één de aflevering waar A.J. (de zoon) ontdekt dat zijn vader niet baas is van een afvalverwerkingsbedrijf, maar baas van de maffia in New Jersey is.
Samen met de muziekkeuze en het acteerwerk in één woord adembenemend. "Takes your breath away". Of in serie twee waar Paulie, Tony en Sil hun beste vriend Pussy moeten afmaken omdat ie een "rat" is, oftewel verklikker aan de FBI. Of Ralphy die er met zijn hoofd niet meer bij is na serie 4.
De ontdekking van het feit dat Adriana ook onder 1 hoedje met de FBI speelt. Onverbiddelijk.
De oorlog met de New York clan van Phil nadat Johnny Sack dood is. Onvoorstelbaar spannend. En dan de laatste episode. Ik kan er eigenlijk niet zoveel woorden voor vinden.
Alleen maar lof voor de schrijvers. Geen einde à la Godfather, Goodfellas en Donnie Brasco, maar een eigen einde. Precies eentje die bij de serie past.
Waarom dan, waarom zo weinig mensen die er naar kijken? Eigenlijk is dit ook wel weer mooi. Ik kan er eigenlijk alleen met Mark over praten. Urenlang. Het is geen leuke bioscoopfilm, geen A-team of Grey's Anatomy. Geen serie over het meest uitgebuite onderwerp (liefde) uit Hollywood. Het is een serie die je moet snappen. Eentje die je bij je strot pakt. Het test je algemene kennis. De Amerikaanse samenleving onder de loep. Het laat je nadenken over wat er allemaal gebeurt in de wereld. Familiewaarden, normen en levensbeschouwingen. Dat is weer eens wat anders dan uit een cel ontsnappen m.b.v. een tattoo.
Daarom heeft het hier in Nederland misschien wel zo weinig fans. We houden hier van oppervlakkige dingen, kijk maar in de gids. Hoe simpeler, hoe meer aanhang.
Het tegendeel bewijzen? De dvd's liggen in de winkel.
maandag 13 augustus 2007
Good Ol' Times {part 1}
Nu Tabeko (zonder mij) naar Oklahoma is vertrokken en hij daar (zonder mij) aan een nieuwe episode van "MT in the USA" werkt (zonder mij), moet ik het(zonder Tabeko) nog maar even een jaartje doen met de bijna bodemloze put van avonturen uit de vorige episode, 2004.
Het lijkt mij dan ook niet meer dan gepast om zo nu en dan eens even te grabbelen uit deze ton van verhalen. Vandaag komt aan bod:
"Het weekend dat wij ons nog lang zullen herinneren, nummer 5".
(Met de kat op stap)
Het lijkt mij dan ook niet meer dan gepast om zo nu en dan eens even te grabbelen uit deze ton van verhalen. Vandaag komt aan bod:
"Het weekend dat wij ons nog lang zullen herinneren, nummer 5".
(Met de kat op stap)
..Nog steeds heet . Ben benieuwd wanneer het es gewoon
Zaterdagavond vonden we het welles tijd om naar een echte club te gaan i.p.v. de feesten hier in Yorkshire. Daar krijg je op het laatst ook wel genoeg van. We vroegen wat rond en er was wel animo voor. In ieder geval gingen Laila, Rebecca en Sabrina mee (Duitsers) en ook nog 2 Oostenrijkse mokkels. Omdat dat niet allemaal in 1 auto paste gingen Tabeko en ik in onze eigen Bravada naar de City. Sabrina wist de weg wel naar de club, die in downtown Oklahoma city is, en dat is al gauw 20 minuten tot 30 minuten rijden. Nu moet ik even uitweiden over Sabrina. Die wordt door ons ook "de kat" genoemd, omdat ze nogal een dood grijs bosje haar op haar hoofd heeft. Dat deed Tabeko aan de kat van zijn buren denken ofzo. Maar goed..
Op 1 of andere manier begonnen Tabeko en ik zonder dat we het van elkaar wisten wat eten en drinken mee te sprokkelen. Bleek een goeie keus want als (sommige) vrouwen zeggen dat ze de weg weten, dan weet je het wel. Wij naar Oklahoma city.. Het eerste gedeelte ging voorspoedig, maar al gauw begon Sabrina vreemde afslagen te nemen en opeens zaten we aan de andere kant van de snelweg weer op de weg naar Norman. "Lit mar", zei Tabeko (die achter het stuur zat) "we hawwe de m&m´s mei.."
Na 10 minuten zaten we eindelijk op de eindeloze grote ring van Oklahoma city. Na 20 minuten te hebben gereden (we zouden er eigenlijk al kunnen zijn) zien we Sabrina gelukkig tijdig een afrit in slaan. Weeeer zaten we nu op de weg terug. Nog geen minuut later kreeg ik het gevoel dat ze weer wilde afslaan. Ik zei tegen Tabeko: "Let op, want ze gaat zometeen weer".
Maar tot
"Misschien nog op het parkeerterrein", zei ik tegen Tabeko, "want daar moest ze er uit om een filtertje te roken". Wij weer terug naar het parkeerterrein en ja hoor! Daar lag ie nog op de grond, met alles der nog in. Dus na 20 minuten konden we eindelijk de club in, daarna barstte het feest los..
dinsdag 7 augustus 2007
Beatrix uitschelden is niet netjes!
Eind vorige maand (juli) werden twee medewerkers van het internetmagazine Spunk opgepakt, omdat één van hen een t-shirt droeg met de tekst “Beatrix is een hoer”. Nu deed deze journaliste dat natuurlijk niet voor de leuk, maar omdat ze wilde peilen welk shirt men kwetsbaarder vond; ze had namelijk ook nog een shirt bij zich met de subtiele tekst “Alle moslims zijn geitenneukers”.
De resultaten van hun onderzoek ken ik niet, maar daar wil ik het ook niet over hebben. Het gaat mij meer om het verschijnsel ‘majesteitsschennis’. Eerder die week is er namelijk nog iemand opgepakt die allemaal gemene dingen over onze Koningin riep. Dat leverde hem vervolgens een boete van 400 keiharde euro’s op. De wet stelt dat iedereen in Nederland gelijk is. Maar als ik (bijvoorbeeld) Maaike (mijn vriendin) tijdens een verhitte discussie uitscheldt met lelijke woorden (zou ik overigens nooit doen, maar dat daargelaten), krijg ik dan ook een boete? Neen, hooguit een pak slaag.
Men riskeert ten hoogste 5 jaar gevangenisstraf (jaja, de cel in!) als je je schuldig maakt aan majesteitsschennis (die wet stamt trouwens uit 1881). BELACHELIJK! Natuurlijk is het niet netjes om wie dan ook uit te schelden, maar zal de Koningin echt nachten wakker liggen omdat iemand ergens in Nederland haar heeft uitgescholden? Natuurlijk niet, grote kans dat ze het in veel gevallen niet eens te horen krijgt, ik bedoel, wat heeft ze er aan? Ze heeft (hopelijk) wel betere dingen te doen dan zich daar druk over te maken. Dus, als het haar niet schaadt, waarom dan iemand 5 jaar van zijn vrijheid beroven, of überhaupt een boete geven? Je mag iedereen uitschelden in Nederland, behalve de Koningin, want, zo wordt gezegd, ‘zij kan zich wegens haar functie niet verdedigen’. Alsof ze zich zou willen verdedigen!
Dronken persoon: “He, Bea! KUTHOER!”
Beatrix: “Nou zeg! Wat zullen we nu beleven! STOMME KLOOTZAK!!”
Nee dus. De meeste mensen met een beetje verstand gaan niet terugschelden als ze worden uitgescholden, dus Beatrix zal dat ook niet zo snel doen. Bovendien, leden van het koningshuis kunnen zich prima verdedigen, zo spande Claus een aantal jaar geleden met succes een procedure aan tegen een roddelblad vanwege het onrechtmatig plaatsen van foto’s.
Afschaffen dus, het is nergens voor nodig om iemand zo zwaar te straffen voor een paar lelijke woorden; schelden doet toch geen pijn?
De resultaten van hun onderzoek ken ik niet, maar daar wil ik het ook niet over hebben. Het gaat mij meer om het verschijnsel ‘majesteitsschennis’. Eerder die week is er namelijk nog iemand opgepakt die allemaal gemene dingen over onze Koningin riep. Dat leverde hem vervolgens een boete van 400 keiharde euro’s op. De wet stelt dat iedereen in Nederland gelijk is. Maar als ik (bijvoorbeeld) Maaike (mijn vriendin) tijdens een verhitte discussie uitscheldt met lelijke woorden (zou ik overigens nooit doen, maar dat daargelaten), krijg ik dan ook een boete? Neen, hooguit een pak slaag.
Men riskeert ten hoogste 5 jaar gevangenisstraf (jaja, de cel in!) als je je schuldig maakt aan majesteitsschennis (die wet stamt trouwens uit 1881). BELACHELIJK! Natuurlijk is het niet netjes om wie dan ook uit te schelden, maar zal de Koningin echt nachten wakker liggen omdat iemand ergens in Nederland haar heeft uitgescholden? Natuurlijk niet, grote kans dat ze het in veel gevallen niet eens te horen krijgt, ik bedoel, wat heeft ze er aan? Ze heeft (hopelijk) wel betere dingen te doen dan zich daar druk over te maken. Dus, als het haar niet schaadt, waarom dan iemand 5 jaar van zijn vrijheid beroven, of überhaupt een boete geven? Je mag iedereen uitschelden in Nederland, behalve de Koningin, want, zo wordt gezegd, ‘zij kan zich wegens haar functie niet verdedigen’. Alsof ze zich zou willen verdedigen!
Dronken persoon: “He, Bea! KUTHOER!”
Beatrix: “Nou zeg! Wat zullen we nu beleven! STOMME KLOOTZAK!!”
Nee dus. De meeste mensen met een beetje verstand gaan niet terugschelden als ze worden uitgescholden, dus Beatrix zal dat ook niet zo snel doen. Bovendien, leden van het koningshuis kunnen zich prima verdedigen, zo spande Claus een aantal jaar geleden met succes een procedure aan tegen een roddelblad vanwege het onrechtmatig plaatsen van foto’s.
Afschaffen dus, het is nergens voor nodig om iemand zo zwaar te straffen voor een paar lelijke woorden; schelden doet toch geen pijn?
zondag 5 augustus 2007
Die goeie ouwe tijd
"Vroeger was alles beter!" Klinkt als mijn vader of pake die dit zegt.
Maar ik zelf, nog maar mid-twintiger zeg het ook steeds vaker. Betrap ik mezelf tenminste op..
Als iemand vaak ziek is, zeg ik dat ze bloempap, een eetlepel vloeibaar vet en levertraan moeten gaan eten. Deden ze vroeger ook en waren ze ook niet ziek. En de tekenfilms waren vroeger veel mooier dan nu. Maar daar is iedereen het over eens.
Nu zat ik laatst met mensen te praten en iemand vertelde dat hij vroeger eens drie dagen plotseling weg moest van vrouw en huis voor werk in het zuiden. Geen tijd meer om het te melden en zo weg gegaan. Er was geen telefoon en geen mogelijkheden om te zeggen waar hij was. Nu kwam later ook ter sprake dat hij dat eigenlijk ook vergeten was. Toendertijd was dat na die drie dagen natuurlijk dikke ruzie etc. Maar ik dacht bij mezelf toen hij dat vertelde: "wat moet dat heerlijk zijn geweest.."
Ik heb een hekel aan mobieltjes. Om de gadgets machtig mooi spul natuurlijk, maar die belfunctie... Harrejasses. Ik neem ook niet altijd op, gewoon geen zin in. Iedereen moet wat van je.
"waar zit je?", "Kom je bijna thuis?", "Waar eet je vanavond?", "Doe je de deur even open, ik sta ervoor met boodschappen!" Gatver.. overal over bellen. Dat pokkeding. Waar is de tijd gebleven dat je gewoon heerlijk kunt weggaan en niemand weet waar je bent, niemand die je kan bellen. Maar ja... het is gemeengoed geworden en je kunt er niet meer zonder.
Zo ook met internet. Het is natuurlijk allemaal vele malen socialer geworden met Hyves, Messenger, skype en forums. Iedereen weet in wat voor staat iemand is en wat ie gaat doen etc. etc. Ik doe er zelf ook vrolijk aan mee. Maar is de jeugd nu dan socialer dan toen wij of onze ouders op de middelbare school zaten?
Toen ik met Tabeko in Oklahoma woonde, kregen we vaak emailtjes van allerhande mensen. Heel leuk allemaal natuurlijk. Maar het viel mij op dat van die mails en berichten van de "jeugd van tegenwoordig" (14 t/m 20) ontzettend oppervlakkig waren. Net of ze al 76 van diezelfde berichten naar andere mensen hadden gestuurd die dag. (hoe ist daar is de States? Leuk? Laterzzzz) Is blijkbaar ook zo. Heel sociaal.
Ik kreeg van mijn vader om de drie weken een geschreven brief. En Tabeko ook. Wat is dat toch magnifiek. Daar keken we gewoon naar uit en we hingen ze op in de kamer. Gewoon mooie verhalen uit het dorp, wat er in de familie gebeurde, de laatste roddels en hoe de aardappelen ervoor stonden. Liever 1 brief in de hand dat 100 emails in de box, zeg ik dan maar.
Maar wat een charme.. Was je vroeger een half jaar weg, dan schreef je brieven en belde je zo nu en dan. Nu weet verdulleme de hele familie wat je die dag hebt gedaan, terwijl je aan de andere kant van de wereld zit. Nu weet ik wel, we kunnen niet meer terug naar die tijd en al die communicatiemiddelen hebben zo veel voordelen.. maar soms, heel soms..
In welke tijd je ook leeft...Vroeger was alles beter.
Maar ik zelf, nog maar mid-twintiger zeg het ook steeds vaker. Betrap ik mezelf tenminste op..
Als iemand vaak ziek is, zeg ik dat ze bloempap, een eetlepel vloeibaar vet en levertraan moeten gaan eten. Deden ze vroeger ook en waren ze ook niet ziek. En de tekenfilms waren vroeger veel mooier dan nu. Maar daar is iedereen het over eens.
Nu zat ik laatst met mensen te praten en iemand vertelde dat hij vroeger eens drie dagen plotseling weg moest van vrouw en huis voor werk in het zuiden. Geen tijd meer om het te melden en zo weg gegaan. Er was geen telefoon en geen mogelijkheden om te zeggen waar hij was. Nu kwam later ook ter sprake dat hij dat eigenlijk ook vergeten was. Toendertijd was dat na die drie dagen natuurlijk dikke ruzie etc. Maar ik dacht bij mezelf toen hij dat vertelde: "wat moet dat heerlijk zijn geweest.."
Ik heb een hekel aan mobieltjes. Om de gadgets machtig mooi spul natuurlijk, maar die belfunctie... Harrejasses. Ik neem ook niet altijd op, gewoon geen zin in. Iedereen moet wat van je.
"waar zit je?", "Kom je bijna thuis?", "Waar eet je vanavond?", "Doe je de deur even open, ik sta ervoor met boodschappen!" Gatver.. overal over bellen. Dat pokkeding. Waar is de tijd gebleven dat je gewoon heerlijk kunt weggaan en niemand weet waar je bent, niemand die je kan bellen. Maar ja... het is gemeengoed geworden en je kunt er niet meer zonder.
Zo ook met internet. Het is natuurlijk allemaal vele malen socialer geworden met Hyves, Messenger, skype en forums. Iedereen weet in wat voor staat iemand is en wat ie gaat doen etc. etc. Ik doe er zelf ook vrolijk aan mee. Maar is de jeugd nu dan socialer dan toen wij of onze ouders op de middelbare school zaten?
Toen ik met Tabeko in Oklahoma woonde, kregen we vaak emailtjes van allerhande mensen. Heel leuk allemaal natuurlijk. Maar het viel mij op dat van die mails en berichten van de "jeugd van tegenwoordig" (14 t/m 20) ontzettend oppervlakkig waren. Net of ze al 76 van diezelfde berichten naar andere mensen hadden gestuurd die dag. (hoe ist daar is de States? Leuk? Laterzzzz) Is blijkbaar ook zo. Heel sociaal.
Ik kreeg van mijn vader om de drie weken een geschreven brief. En Tabeko ook. Wat is dat toch magnifiek. Daar keken we gewoon naar uit en we hingen ze op in de kamer. Gewoon mooie verhalen uit het dorp, wat er in de familie gebeurde, de laatste roddels en hoe de aardappelen ervoor stonden. Liever 1 brief in de hand dat 100 emails in de box, zeg ik dan maar.
Maar wat een charme.. Was je vroeger een half jaar weg, dan schreef je brieven en belde je zo nu en dan. Nu weet verdulleme de hele familie wat je die dag hebt gedaan, terwijl je aan de andere kant van de wereld zit. Nu weet ik wel, we kunnen niet meer terug naar die tijd en al die communicatiemiddelen hebben zo veel voordelen.. maar soms, heel soms..
In welke tijd je ook leeft...Vroeger was alles beter.
donderdag 2 augustus 2007
Lopen
Ik ben begonnen met lopen. En niet zomaar lopen, hardlopen.
Niks voor mij, maar toch “ik ben begonnen”.
Het begon een tijdje geleden toen ik een beetje lamlendig op de bank hing met weer een zak chips. Ik ben sinds ik gestopt met ben volleyballen nog geen halve kilo aangekomen maar ik voel met fatsig like hell. Neurolinguistisch gezien zal dat allemaal wel komen doordat ik niet meer sport ik niet meer genoeg anti-fatsig-voel stofjes aanmaak in mijn hersenen doordat en er dus niks aan de hand is. I don't like it.
Nu wilde ik sowieso wel weer gaan sporten maar had voor mezelf nog niet helemaal besloten wat het dan maar moest worden. Eerst had ik het idee om (of-all-things) rugby te gaan doen, samen met Piebe en Siebe. Maar nadat we de site van Greate Pier bekeken hadden hadden we de neiging om al onze achternamen in weak-aai te veranderen. Nee dat was niks, wij waren 2 meter láng, niet breed…
Toen ben ik gaan kaatsen, fantastich. Alleen al het jargon doet je het kippenvel over de rug lopen. Op hyves had ik een conversatie met Piebe over het kaatsen:
Piebe:
Om dost do juster dot spatskerm om dyn wrist hiest, sloegest in Pripperke! blikems.. ald stikkene stoel! Fan ôf dot stuit war it ek nog alles oan'e hang! Nei it fiif gelyk, seis gelyk moment hie ik dus de lyste premy..Wat in switsersk systeem jong
Wiebe:
Switsersk systeem? Switsersk systeem? Man hâld no gau op! Doe't die bal yn'e wadde earst oan west wie by de balkearder koe ik neat oars as die stikkene stoel by de lea krije. Wy stiene fergeemje op'e fjouwer of op'e trije mei fiif gelyk, seis gelyk! Atst op dat stuit in knapperke slachst dan stiest binnen de koartste kearen op'e dea man! Ik wol foar prys en premie keatse oars kinst ek wol by de ekreaasje meidwaan.It wie mar goed dat die foar minst op in oerrinnerke hie oars hien we fuort wol ophâlde kint. En dat iene skiteriche pripperke? At we mei de Snitser telling spile hien dan hie gjin minske dêr op ôfjûn!
We hadden zelf ook geen idee wat het betekende maar met de verklarende woordenlijst kom je een heel eind.
Goed, kaatsen was dus een blijvertje maar nu heb ik daar door mee te gaan in de Nederlandse massahysterie het “lopen” aan toegevoegd. Of dat ook een blijvertje wordt durf ik nog niet te zeggen. Ik vond het wel stoer om na de eerste keer te zeggen dat ik “8 kilometer achterelkaar hardgelopen had”. Om er vervolgens dan maar niet bij te zeggen dat ik de 8 dagen daarna amper mijn ene been voor de andere kon krijgen en dat Tidia me geholpen heeft bij het aantrekken van mijn sokken…
Abonneren op:
Posts (Atom)