Een paar weken geleden zond Discovery Channel een programma uit over David Redmont, een meneer uit Amerika met een afwijking aan z’n nier. Dit zat er al zijn hele leven, maar nu, na 35 jaar, zou het hem fataal worden. Er moest dus gezocht worden naar een geschikte donor. In Amerika kennen ze ook wachtlijsten voor organen, de kans dat hij deze wachtlijst zou overleven werd op minimaal geschat.
Een bekende van hem hoorde via via zijn verhaal en besloot een deel van één van zijn nieren af te staan. De nier is wat dat betreft een uniek orgaan, het heeft de mogelijkheid na verloop van tijd te regenereren. Dit is op zich al bijzonder, je nier afstaan aan een bekende, maar het wordt nog gekker. De nier van David had dan wel een afwijking, het duurde pas 35 jaar voordat zijn lichaam er de brui aan gaf. Een andere nierpatiënte, Samantha Brown die ook op de wachtlijst stond, had de mogelijkheid om zijn nier weer over te nemen. Samantha had namelijk kanker in een vergevorderd stadium en had geen half jaar meer te leven. Natuurlijk had ze liever een goeie nier gehad, maar liever een kapotte en nog 30 jaar leven, dan geen en binnenkort sterven. Kortom: door één donor zijn er twee levens gered.
De meeste mensen hebben over bovenstaande nog nooit nagedacht. Waarom zou je ook, als je gezond bent? Het lullige is alleen dat er jaarlijks in Nederland 200 mensen als David en Samantha sterven, omdat het gros van de bevolking (8 miljoen mensen) geen donorcodicil heeft ingevuld. Er wachten ruim 1.400 mensen op een orgaan, van wie 1088 op een nier. De wachttijd is inmiddels opgelopen tot vier jaar.
Het aantal mensen dat bereid is een orgaan af te staan voor donatie, neemt in snel tempo af. Als donorregistratie verplicht zou worden (het zogenaamde geen-bezwaar-principe), zou ruim een kwart van de Nederlanders weigeren. Dus, invoeren die hap! Nu 3 miljoen donoren waar we (onder andere) 275 nierpatiënten mee helpen (en 200 niet), straks 7 miljoen donoren zodat iedereen geholpen kan worden en de wachtlijsten voorgoed verdwenen zijn.
Wel frappant: Voormalig minister van VWS Hoogervorst (die tegenstander van het geen-bezwaar systeem is) stelt dat het te duur zou zijn om dit systeem in te voeren, omdat iedereen moet worden aangeschreven met de vraag of hij donor wil zijn. Sinds wanneer worden 200 mensenlevens in geld uitgedrukt?
Het grote probleem bij donorschap is volgens mij het gebrek aan voorlichting. Wat is hersendood, wanneer wordt de stekker eruit getrokken. Hoe wordt je lichaam behandeld na het overlijden. Bestaat er een kans dat ik wellicht te vroeg dood wordt verklaard omdat ik donor ben...
BeantwoordenVerwijderenDit is ook de reden waarom donaties bij leven de afgelopen jaren veel sterker in aantal gegroeid zijn dan post-mortale donaties. Als mensen nog leven hebben ze het gevoel "dat -ze-er-bij-zijn". Maar ook bij donaties bij leven heerst er nog veel onwetendheid en angst voor de eigen gezondheid. "verkort ik mijn eigen levensduur door een nier af te staan", "bestaat er een kans dat het lichaam mijn nier afstoot en dat ik mijn nier dus voor niks afsta...
Het is geen onwil maar onwetendheid. De overheid moet om meer donoren te werven veel meer gaan voorlichten. Je hebt het over het lichaam van mensen, en dat zullen ze niet snel "opgeven" zonder eerst een goed beeld van de procedures en achtergronden te hebben. Ook al willen ze nog zo graag de medemens een handje (of een niertje) helpen...
Tja.. donoren.. en dan horen dat de RvB van de Bloedbank meer dan 100.000 euro per persoon krijgt en ik gratis (!) maar moet bloedgeven. Kost me ook een vrije dag, want in het weekend lukt het ook niet.. kost toch ook allemaal geld??? Fabian
BeantwoordenVerwijderen